Schmitt's Fuldamobil

"Elektromaschinenbau" een firma in noodaggregaten en andere elektrische componenten, tevens een Bosch agent uit Fulda bracht 3000 Fuldamobils op de markt. dank zij Karl Schmitt, de eigenaar van de firma, samen met de hulp van de ingenieur Norbert Stevenson.
De Fuldamobil, een driewieler, werd gedurende een periode van 1950 tot 1969 vervaardigd. Van oorsprong gebeurde dit in de stad Fulda door een firma die eigenlijk caravans construeerde. Over die ganse periode wijzigde het model en uitzicht verschillende malen: aanvankelijk bestond het wagentje uit multiplex en een houten frame, daarover kwam dan bij de eerste exemplaren een simililederen bekleding , wat niet ongewoon was voor die tijd. Reeds snel werd het simili in 1950 vervangen door een gehamerde stalen plaat die gewoon was vastgenageld. Ook deze platen werden snel vervangen door aluminium die meer rondingen toeliet. Het geheel werd aangedreven door een 2 takt Fichtel en Sachs motor van 248cc zoals die in de Messerschmitt die nadien vervangen werd door een 395cc. Reeds in 1955 kwamen uit Fulda verbeterde versies; waaronder een vierde wiel achteraan (vergelijkbaar met de Isetta).
Om achteruit te rijden moest de ,motor af, en de sleutel moest in de andere richting de motor starten.
Een glasvezel carrosserie en een viertakt van Heinkel maakte het geheel lichter en dus sneller, dat was nodig om de steeds moeilijkere verkoop op te drijven. Andere dwergautos zoals Lloyd en Fiat waren geduchte concurenten en waren meer "auto" .
Karl Schmitt slaagde er nog in licenties in het buitenland te verkopen, en zo ontstond in Engeland de Nobel 200 (ook als kit verkrijgbaar), in Nederland de Bambino, in Griekenland de Attica in Skandinavie de King en in Zuid Amerika de Bambi.
Wanneer er na verloop van tijd geen 4-taktmotoren van Heinkel meer te vinden waren (1969) viel de productie van een der laatste Duitse "Kleinwagen" stil.