De SHR 200 of Dream Come True 200 is een mini-autoproject dat ruim 50 jaar lang is bedacht door professor Reneé van Strate uit Santa Fe. De notitie die we hieronder weergeven is van Daniel Monticelli en werd in 2010 gepubliceerd op de website van de krant El Litoral in Argentinië.

In zijn vrije tijd, tijdens vakanties, of zelfs als hij even weg wilde van andere belangrijke gebeurtenissen in zijn leven, en als zijn portemonnee het toeliet, begon professor Reneé van Strate zijn project te ontwikkelen in zijn kleine ‘toevluchtsoord/werkplaats’ aan de Iturraspestraat: een auto.

Zijn DNI geeft aan dat de “Professor” op 17 juni 1933 in Progreso (Santa Fe) werd geboren en beetje bij beetje onze hoofdstad naderde. Naarmate de tijd verstreek, begon hij les te geven aan twee scholen voor technisch onderwijs, ENET nr. 1 Nicolás Avellaneda (waar hij in 1954 zijn nationale elektrotechnische graad behaalde) en de geliefde ENET nr. 3 Manuel Belgrano (waar, naast vele andere "exemplaren”, degene die dit schrijft moest verdragen en opvoeden). In het begin moest hij om redenen van vooral economische aard een lange pauze nemen. Maar na een tijdje hervatte hij het werk met die drive en wens, die alleen de uitverkorenen hebben, en ging hij verder met de ontwikkeling. En op een dag in juni 2010, op 77-jarige leeftijd, maakte hij het met trots en emotie publiekelijk bekend. Hij slaagde erin de zogenaamde Dream Come True 200, de inmiddels beroemde SHR 200 microcoupe, op straat te krijgen.
In feite heeft Van Strate zich gebaseerd op microvoertuigen die in ons land verschenen in de jaren vijftig en begin jaren zestig, en die in Europa ontstonden als gevolg van de noodzaak om de verschillende volkeren van dat continent na de Tweede Wereldoorlog te mobiliseren. Volgens verschillende historici was “de invoer van voertuigen tot halverwege de jaren vijftig gesloten of op zijn minst onderworpen aan een groot aantal beperkingen, maar tijdens de regering van Arturo Frondizi (1958-1962) werd het zaadje geplant voor wat later zou uitgroeien tot de Argentijnse auto-industrie. Er werd een register van autofabrikanten opgericht en de import werd geopend. Deze nieuwsgierige voertuigen werden door het Creoolse publiek onmiddellijk omgedoopt, waardoor ze vanwege hun grootte en vorm de bijnaam 'Duitse muizen' kregen... En zo verschenen achtereenvolgens de BMW Isetta 300, de Heinkel, en vervolgens de NSU Prinz II en III, Isard Glas, de Messerschmitt (later FMR), Maico, Dinarg, Meyra, Brutsch, Champion, Zündapp en vele anderen.
De vernieuwing van het wagenpark in ons land, binnen dat segment, was onder meer de Fiat 600, de Citroën 2 pk of de Auto Unión 1000S.

van Strate’s getuigenis:

Na deze korte recensie merkte Van Strate op: “Er gingen meer dan 50 jaar voorbij, ik begon in 1960, toen Santa Fe er heel anders uitzag. Afgezien van de auto's uit die tijd was het de tram die mensen vervoerde en de beroemde scooters zoals de Siambretta, de beroemde Paperino, evenals enkele geïmporteerde en nationaal geproduceerde microcoupés begonnen te verschijnen. Ze waren praktisch een driewielertrein. Deze SHR zou de Messerschmitt zijn, maar met een differentieel, en dat was mijn creatie”, merkte hij op. “Kijk, eerst deed ik een project waarbij, weet je hoeveel vetvrij papier ik heb uitgegeven? 13 meter. Toen kwam het model; elk ding kostte me een jaar. Later, op 29 januari 1962, begon de bouw. Ik heb ongeveer drie jaar gewerkt en moest weg...'

Eerste stappen. Professor Reneé van Strate begint de carrosserie van zijn miniauto vorm te geven.

Wat was voor jou het moeilijkste om het idee te voltooien?
Het begon allemaal met de stuurgeometrie om te zien welke stuurhoek de wielen hadden, hoe ver de auto volledig kon worden gedraaid. Daarmee begon het, wat overigens helemaal niet makkelijk was. Dan transmissie (differentieel).

Is de SHR een tweezitter?
Ja, maar hij is ook converteerbaar. De behuizing is volledig gemaakt van aluminium (1,75 mm dik); We werkten eerst aan het maken van een houten frame om het plaatmetaal te vormen (zoals boten werden gemaakt) en voltooiden het vormgeven van die structuur. Alles is gepolijst en er zit helemaal geen stopverf op.

Als je wilt, doen we wat technische beoordelingen. Waren de grille en bumper aan de voorkant jouw idee?
Ook de algemene lijn van de SHR is geïnspireerd op de Duitse Opel Rekord uit de jaren 60, waardoor je de gelijkenis met deze auto terugziet. De Opel kwam zelfs met een redelijk laag loopvlak en ik heb de scooterwielen erop gezet, dat is het 400 x 8 wiel.

Volledige optiek?
Zij zijn van Cibié. De hoepels zijn die van de Gilera 150, die zich het beste aanpasten. Dat is een soort mix, en dat was het enige dat ik niet deed. De rest, zelfs de buiten- en binnenspiegels, heb ik gedaan.

Het bouwen van de SHR

Hoe ging het, afgezien van de technische specificaties, bijvoorbeeld met de voorruit enzovoort?
Ik maakte een mal en verhitte die in olie, waardoor er een vat ontstond. Nadat het acryl was verwarmd (het Piper-vliegtuig gebruikte deze voorruiten) werd het op de mal aangebracht en zodra het was afgekoeld, werd de voorruit gekopieerd.

Waarom heb je een cabrio gemaakt?
Het is een idee dat ik altijd leuk vond. Ik herinnerde me de Mercedes Pagode, een cabriolet-hardtop. Toen dacht ik aan de zomer van Santa Fe, die zwaar is, en toen besloot ik dat het zo aangenaam mogelijk moest zijn om ook in dat seizoen van het jaar te gaan wandelen. Vergeet niet dat ik ook gepassioneerd ben door motorfietsen. Merk op dat het ventilatieopeningen heeft, ook hier gemaakt.

Bekleding, stoelen en stuur?
Alles is mijn eigen idee. Pirelli vervaardigde destijds een aantal schuimrubberen stoelen en daar kreeg ik de stoelen. Voor het stuur heb ik de mal van hout gemaakt, daarna zit er een deksel in van ijzer, ik heb aluminium gegoten en dit kwam eruit.

Instrumentaal, board en pedaal?
Nou, dat is niet mijn ding. De instrumentatie is afkomstig van een Chevrolet uit de jaren 60 (de Bel Air). Ik heb daarvoor gekozen omdat het 12 volt is en de snelheidsmeter 110 mijl aangeeft. Ik heb alle aanpassingen gedaan aan zowel het stuur als het onderste gedeelte. Het schakelen is in het stuur verwerkt, evenals de lichtschakelaars (hoog, laag en gieren). Het pedaal kwam hier ook vandaan, helemaal door mij gebouwd.

Deurklinken en andere?
Ze zijn allemaal aangepast. Ik heb naar verschillende modellen gezocht en ik weet niet eens meer welke modellen het zijn.
Hoe heb je de motor ondergebracht?
Zoals je ziet staat hij bijna centraal en hier had hij denk ik wat meer ruimte kunnen gebruiken, maar hij liep ook altijd tegen het gewicht van het voertuig aan, want we mogen niet vergeten hoe weinig vermogen hij heeft (verhouding gewicht/vermogen). Ik denk dat de stoelen vandaag de dag te groot zijn. Als ik het project opnieuw zou moeten starten, zou ik veel veranderingen aanbrengen. Aarzel niet. Dit is een museumstuk, het is niet actueel (lacht).

Hoe heb je te werk gegaan om de motorkap te maken?
Ik heb er een gemaakt van aluminiumplaat, met verschillende inkepingen en lijstwerk voor de luchtuitlaat. Allemaal gebaseerd op houten sjablonen en gereedschappen die ik bouwde naarmate de bouwfase vorderde.
Het is handig om toegang te krijgen tot de motor in geval van verificatie van een storing of defect.
Ja, doordat je de stoel naar voren schuift, kun je eenvoudig een hoes verwijderen die deze afdekt en kun je er bij. Het verwijderen van de bougies die bij een 2-takt kunnen blijven “hangen” is eenvoudig, u kunt de bougies vanuit dezelfde kofferbak bereiken.

Is dit project geboren als een persoonlijk verlangen of om het in serie uit te voeren?
Nee, sinds ik klein was droomde ik ervan een trapauto te hebben en omdat ik die niet kon krijgen, heb ik mij aan deze auto gewijd. Toen er zoveel microcoupes arriveerden, zei ik tegen mezelf: “Ik zou er wel één kunnen maken…”. Maar ik had nooit gedacht dat het zo lang zou duren. Het oorspronkelijke project was om een “3 wielen” te maken, waarop mijn schoonvader, die monteur was, mij vertelde dat ik hem met 4 wielen moest maken, maar ik antwoordde dat hij geen differentieel voor 4 wielen had. Dus toen besloot ik er een te maken die lijkt op zijspannen, met rechte versnellingen. Toen kwam de screening en ik deed het.

Wat heeft u het meeste gekost aan deze SHR 200?
De voorruitvorm kostte me veel om te bereiken. Alles heeft mij echt zoveel gekost...

Hoe hebben jullie dit project financieel kunnen financieren?
(Wordt opgewonden) Dat is het andere verhaal... Daarom was het niet op tijd klaar. Mijn voordeel was dat de technische scholen waar ik studeerde en werkte alle specialismen aanboden en hoewel ik geen monteur ben, heb ik het altijd leuk gevonden. Kijk, ik ben 18 jaar interim geweest op een van de scholen, dus financieel was het niet makkelijk voor mij. In 1996 bereikte ik deze andere etappe, die ik een paar dagen geleden heb kunnen afmaken.

Het instrumentarium is afgeleid van de Chevrolet Bel Air.

Als iemand met 50.000 euro komt. Verkoopt u de SHR 200?
Nee, er is geen oplossing. Het is een uniek stuk. Laat mijn zoon met de auto doen wat hij wil als ik sterf. Zolang ik leef, blijft deze auto hier bij mij. Nu vraag ik je: zou je een kind verkopen? Niet voor al het goud ter wereld.

Zou deze auto aangepast kunnen worden aan een elektromotor?
Twijfel niet eens, het is natuurlijk juist voor alternatieve energie. Uiteraard is dit een 2-taktmotor.
Hoe vaak hebben ze je gevraagd of je er klaar voor was?
Echt niet. Iedereen vroeg me: "Wanneer is het autootje klaar?" Nou, hier is het en er zit veel geschiedenis in.

SHR-technische fiche

4 wielen: 400 x 8”
Capaciteit: 2 volwassenen
Lengte: 2680 mm
Breedte: 1300 mm
Hoogte: 1150 mm
Bodemvrijheid (speling): 120 mm
Spoorbreedte: 980 mm 
Wielbasis: 1600 mm
Motor: Villier (oorsprong Engeland)
Model: Mark 9E /4SFR
Vermogen: 10 1/2 pk bij 5000 tpm.
Cilinderinhoud: 197 cc
Versnellingsbak: 4 versnellingen (achteruit met motor achteruit)
Elektrische starter: (Dynastar) 12 V
Kruissnelheid: 70 km
Brandstof: benzine-oliemengsel
Verbruik: 2,5 tot 3 liter per 100 km

Geraadpleegde bron: http://www.ellitoral.com/index.php/diarios/2010/06/30/motores/MOT-01.html