Sinds 1886 maakte Louis Krause te Leipzig voertuigen voor gehandicapten. De privé-firma mocht een in 1955 voorgestelde mini-auto, de Krausemobil, pas begin 1961 in productie nemen. Pas in 1963 werd de firma genationaliseerd. Het voordeel hiervan was, dat men sneller kon leveren en men beter kon inspelen op de wensen van het cliënteel.
Velen die het wachten op hun lang bestelde Trabant beu waren, hoopten op een snelle levering (een goed half jaar) van een Krausemobil die nog niet aan een gehandicapte verkocht was. Het einde van de privéfirma betekende ook het einde van de Krausemobil. De VEB Krankenfahrzeuge Leipzig hield alleen nog de sinds het midden van de jaren 50 gebouwde driewielers in productie: de Krause Piccolo -Trumpf. Deze eenzitters waren gebaseerd op de voorste helft van de IWL-scooters zoals de Pitty of de Berlin. Voor de aandrijving zorgde ofwel de 49 cc-motor van de Simsonbrommers, ofwel de spierkracht van de bestuurder. Samen met de naamsverandering (Piccolo/7) kwam er naderhand ook een serie detailverbeteringen: er kwam 5 km/u snelheid bij; men kon remmen door de stuurkolom in te drukken; voortaan was niet alleen de motor maar ook het windscherm afkomstig van Simson.
In het begin van de jaren 70 nam de VEB Fahrzeugbau und Ausrüstungen uit Brandis de productie van de Krause Piccolo-Duo over. Deze, voortaan FBA Duo 4/1 genoemde tweezitter, beschikte over een halfautomatische versnellingsbak, een vergroot Simson Schwalbe-windscherm met gelaagd glas, een ruitenwisser, knipperlichten en een afneembare (stoffen) kap. De Schwalbemotor was goed voor 55 km/u. In 1991 werd het productiematerieel voor de Duo en de Schwalbe van de Treuhand overgekocht en verhuisde het westwaarts, naar de omgeving van Osnabrück, waar men onder dezelfde naam, maar met een nieuwe afkorting (FAB) de bijna ongewijzigde Duo 4/2 produceert.
